As zonas de contacto entre placas denomínanse bordes de placas tectónicas. Segundo movemento das placas distínguense:
LÍMITES DIVERXENTES
Cando o movemento das placas é de separación, créase un suco denominado rift-valley na litosfera , aproveitado por rochas magmáticas para xerar unha nova corteza oceánica. Tamén se denominan zonas de Dorsal ou límites constructivos.
As dorsais están atravesadas por numerosas fracturas que as desprazan horizontalmente, denominadas fallas de transformación. As dorsais rexistran unha intensa actividade sísmica.
LÍMITES CONVERXENTES
Unha das placas (a máis densa) introdúcese baixo a outra nun proceso que se denomina subducción. A estes límites tamén se denominan fosas, zonas de subducción e límites destructivos. Presentan intensa sismicidad e vulcanismo.
Como se amosa na imaxe, cando a placa descendente se funde parcialmente fórmase un magma que ascende e sae á superficie por ser menos denso que o material contiguo. Se este magma solidifica no interior da codia, forma rochas plutónicas: dioritas e os gabros. Pero se este ascende á superficie como presenta a fotografía, constitúe volcáns que explusan lavas de tipo andesítico.
LÍMITES NEUTROS
Son bordes nos que interaccionan dúas placas que se desplazan horizontalmente en sentido oposto. Estas fracturas encóntranse, xeralmente, cortando e desprazando as dorsais oceánicas.
Ex:a falla de Santo André, en California.
